Web sitemizde size en iyi deneyimi sunabilmemiz için çerezleri kullanıyoruz. Bu siteyi kullanmaya devam ederseniz, bunu kabul ettiğinizi varsayarız.
Tamam Gizlilik PolitikasıEkmeğin Tarihçesi
Dünyada en çok üretilen ve tüketilen insanoğlunun temel besin kaynağı ekmeğin; tarladan sofralarımıza gelişi pek de kolay olmamıştır. 10 bin yıl öncesinden günümüze tarım alanında büyük ilerlemeler kaydedilmiş; tarla sürmeden ekin biçmeye, hasatın toplanmasından ürünün değirmende öğütülmesine, hamur yapımından pişirmeye kadar uygulamada ve teknolojide çok önemli gelişmeler yaşanmıştır.
Genel kabule göre, ilk insanlar su ile ıslatılmış ve kendi haline bırakılmış buğday kırmasında gözeneklerin meydana geldiğini görmüşler ve gözenekli bu kütleyi taşlar üzerinde pişirdiklerinde tat ve lezzetinin iyi olduğunu anlamışlardır. M.Ö. 4000 yıllarında Babilliler’in özel fırınlarda ekmek pişirmeyi bildiğini, M.Ö. 4300 yıllarında da değirmencilik ve fırıncılık sanatının icra edildiği yapılan kazılarda elde edilen bulgulardan anlamak mümkündür. Yine M.Ö. 2600 yıllarında Eski Mısırlılar, buğday unu ve su karışımından elde edilen hamura, tesadüfen bulunan mayayı kattıklarında ekmeğin daha yumuşak, daha kabarık olduğunun farkına varmışlardır. Çeşitli sınıflardan oluşan Mısır halkı, ekmeği uzun zamandan beri bilmekteydi ve ekmeğe şekil verme fikri ilk onlarda görülmüştür. Bu dönemlerde beyaz ekmek soyluların ve sarayın simgesi haline gelmiştir. Zenginlerin ve soyluların rağbet ettiği bu mayalı ekmekler o kadar değer kazandı ki, Eski Mısır’ da bu ekmekler para yerine bile kullanılmaya başlanmıştı. Mısır’dan Roma’ya ve ardından Batı Avrupa’ya yayılan mayalı ekmek, son asırlarda bütün dünyada sofralarda yerini aldı.
Avrupalılar buğdaydan önce çavdar gibi diğer tahıl ürünlerini kullanmışlar ancak 15. yüzyılda buğdaydan beyaz ekmek yapımına başlamışlardır. Mikroorganizmaların ve mayanın aktif olarak bilinmesinden yani 19. yüzyıldan sonra ekmek üretimi sanayi dalı haline gelmiştir.
Ülkemizde ise yaygın olarak buğday unundan ve mayalanmış hamurdan üretilen ekmek tüketilmektedir. Az miktarda olsa da bölgelere göre mısır, yulaf, çavdar ve benzeri tahıllardan da ekmek üretilmekte ve tüketilmektedir. Yeryüzünde en çok ekmek tüketen toplumların başında Türkiye gelmektedir.
Ekmek; alın terinin simgesi ve Allah’ın kullarına nimeti olarak görülmekte ve tüm dinlerde kutsal sayılmaktadır.
Genel kabule göre, ilk insanlar su ile ıslatılmış ve kendi haline bırakılmış buğday kırmasında gözeneklerin meydana geldiğini görmüşler ve gözenekli bu kütleyi taşlar üzerinde pişirdiklerinde tat ve lezzetinin iyi olduğunu anlamışlardır. M.Ö. 4000 yıllarında Babilliler’in özel fırınlarda ekmek pişirmeyi bildiğini, M.Ö. 4300 yıllarında da değirmencilik ve fırıncılık sanatının icra edildiği yapılan kazılarda elde edilen bulgulardan anlamak mümkündür. Yine M.Ö. 2600 yıllarında Eski Mısırlılar, buğday unu ve su karışımından elde edilen hamura, tesadüfen bulunan mayayı kattıklarında ekmeğin daha yumuşak, daha kabarık olduğunun farkına varmışlardır. Çeşitli sınıflardan oluşan Mısır halkı, ekmeği uzun zamandan beri bilmekteydi ve ekmeğe şekil verme fikri ilk onlarda görülmüştür. Bu dönemlerde beyaz ekmek soyluların ve sarayın simgesi haline gelmiştir. Zenginlerin ve soyluların rağbet ettiği bu mayalı ekmekler o kadar değer kazandı ki, Eski Mısır’ da bu ekmekler para yerine bile kullanılmaya başlanmıştı. Mısır’dan Roma’ya ve ardından Batı Avrupa’ya yayılan mayalı ekmek, son asırlarda bütün dünyada sofralarda yerini aldı.
Avrupalılar buğdaydan önce çavdar gibi diğer tahıl ürünlerini kullanmışlar ancak 15. yüzyılda buğdaydan beyaz ekmek yapımına başlamışlardır. Mikroorganizmaların ve mayanın aktif olarak bilinmesinden yani 19. yüzyıldan sonra ekmek üretimi sanayi dalı haline gelmiştir.
Ülkemizde ise yaygın olarak buğday unundan ve mayalanmış hamurdan üretilen ekmek tüketilmektedir. Az miktarda olsa da bölgelere göre mısır, yulaf, çavdar ve benzeri tahıllardan da ekmek üretilmekte ve tüketilmektedir. Yeryüzünde en çok ekmek tüketen toplumların başında Türkiye gelmektedir.
Ekmek; alın terinin simgesi ve Allah’ın kullarına nimeti olarak görülmekte ve tüm dinlerde kutsal sayılmaktadır.